ρινόρροια

η, Ν

ιατρ. εκροή από τους ρώθωνες εγκεφαλονωτιαίου υγρού επί κατάγματος τού τετρημένου πετάλου τού ηθμοειδούς οστού.

[ΕΤΥΜΟΛ. Αντιδάνεια λ., πρβλ. αγγλ. rhinorhoea (< ῥίς, ῥινός + -ρροία (< -ρρους < ῥέω). Η λ. μαρτυρείται από το 1888 στον Ιω. Πύρλα].